“Sommigen vinden dat we als Heavenly klinken, maar we vinden zelf dat we een wat meer sixties-geluid hebben.” Aldus de Ethnobabes als ze hun eigen muziek moeten omschrijven. Ik sluit me bij die “sommigen” aan. Sterker nog, als ik dit zou hebben gehoord zonder te weten om welke band het ging, dan zou ik gezweerd hebben dat hier gewoon sprake van een onbekend Heavenly-album was. Een hoge, lieve stem die heel erg op die van Amelia Fletcher lijkt en heerlijk naïef klinkende punky indiepop, met hier en daar een orgeltje, die kwalitatief niet onder doet voor platen als Heavenly vs Satan of Operation Heavenly. En daarom heb ik er geen probleem mee dat de Noorse Ethnobabes misschien wat weinig origineel klinken. Sinds het tragische verscheiden van Heavenly zeven jaar geleden is er immers nauwelijks een band geweest die echt in de buurt van hun geluid kwam, zelfs opvolgers Marine Research en Tender Trap niet. The Ethnobabes doen dat wel en ze mogen daar wat mij betreft nog een hele tijd mee dorrgaan.

– Martijn Grooten